Maandag ochtend zijn we vertrokken op de camping in Otricoli na voorlopig onze laatste nacht in de tent. Senn en Mika sliepen best lang waardoor wij al veel opgeruimd hadden voordat ze wakker werden. Uiteraard wilden ze nog even spelen voordat we echt vertrokken en de mannen voetbalden nog even met hun vriendje Guus. Rond half 10 konden we op de fiets stappen naar het station in Orte nadat we flink uitgezwaaid waren op de camping. Het station was zo'n 20 km fietsen door de hete zon. Het was inmiddels alweer over de 30 graden. Als we nu meteen goed gefietst waren waren we zo op het station geweest, maar dat was niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet het geval. We fietsten zo'n 4 keer fout voordat we eindelijk op de juiste weg zaten. En laten we het zo zeggen, de volgende keer kan Marcel het beste meteen beginnen met navigeren. Hebben we dat ook weer geleerd ;-).
Rond half 1 kwamen we aan op het station waar we bijna 2 uur gewacht hebben voor we eindelijk in de juiste trein konden stappen. Op de routeplanner zagen we dat we op z'n vroegst om 20:19 uur in Bologna konden aankomen waar we een appartement geboekt hadden. Wat we toen niet wisten, was dat misschien ons grootste avontuur toen pas ging beginnen..
Onze trein reed rond half 3 het station binnen. En dan is het heel snel doen.. waar kunnen de fietsen de trein in? Daar stoppen.. Senn en Mika in de trein tillen.. tassen van de fiets af, allemaal de trein in, dan de fietsen en tenslotte de fietskar. Gelukkig kregen we hulp van mensen in de trein. Het fluitje ging al, de fietsen pasten eigenlijk niet en zeker de fietskar niet meer, maar flink duwen hielp en alles stond binnen. Oef...! En dit was pas de eerste trein ;-).
Gelukkig kregen we hulp van een fantastische Italiaanse man die toevallig ook helemaal naar Bologna reisde met de trein. Zonder hem hadden we nu vast nog ergens op een station gezeten. Na zo'n 3 uur kwamen we in Florence op het station waar we de tijd hadden om rustig over te stappen. Dit was op het volgende station wel anders. 10 minuten om precies te zijn om vanaf het ene spoor naar het andere te komen (via de lift). We dachten slim te zijn en te vragen aan de conductrice op welk spoor onze trein naar Bologna zou vertrekken. De trein stopt en wij vliegen de trein uit naar de lift. Onze Italiaan had Marcel zijn fiets. Mika en ik samen op mijn fiets en Marcel en Senn hadden de fietskar. Allemaal de lift in duurde te lang dus alleen Mika en ik gaan met de lift, de rest gaat al butsend via de trap. Eerst de trap af, bij spoor 7 weer de trap op. We komen tegelijk daar aan, helemaal blij, we hebben het gered en hoeven geen 2 uur te wachten. Yes..! De blijdschap was maar van korte duur want we stonden op het verkeerde perron... nee toch?! Gelukkig schakelde onze Italiaan heel snel en roept naar de conducteur of hij kan wachten. Helaas kan dat niet zegt hij.. Wat hij vervolgens zegt weten we nu nog niet, maar we vliegen weer richting de lift en de trap en een paar minuten later staan we op perron 4 en de trein staat er nog. Het is ons gelukt. Snel alles de trein in en nu uitzweten maar... haha. Ongelofelijk! Dag 1 van de treinreis... gelukt!
Na een heerlijk nachtje in Bologna fietsen we dag erna een rondje door de mooie stad. Alweer een stad waar ik graag nog een keertje terugkom. Rond 12 uur zou onze trein vertrekken. We hebben nu rustig de tijd om alle fietsen en de kar in de lift te zetten. Senn en Mika helpen goed mee en zijn zo trots als een pauw als ze alleen met Marcel zijn fiets in de lift mogen (ik sta al op t perron met mijn fiets en Marcel staat beneden met de fietskar). Ze weten ook dat wanneer de trein eraan komt ze echt super goed moeten luisteren en precies doen wat wij zeggen en geen eigen ideëen mogen bedenken. En dat doen ze perfect. Alleen wachten op het perron terwijl wij de fietsen ophalen, in de trein wachten totdat alles in de trein staat. We zijn zo trots op ze.
Deze dag hoeven we gelukkig niet meer zo vaak over te stappen, het is dus wat rustiger. We komen naast zoveel plekken waar we gefietst hebben en zo beleven we onze fietstocht weer opnieuw. Een aardige conducteur geeft ons een coupé voor onszelf waar we onze jongens iets vrijer kunnen laten. Na een heerlijk uitkuur uurtje beginnen ze moe te worden en gelukkig lukt het ze om allebei in slaap te vallen en een lekker dutje te doen. In Kufstein hebben we 4 uur tijd om even het stadje in te gaan en dat doen we ook. We eten lekker in een echt Oostenrijks tentje en genieten van het mooie stadje en een lekker ijsje.
Om half 10 gaan we nachttrein in. Ook deze keer verloopt het verre van vlekkeloos maar uiteindelijk zitten we in onze slaap coupe en vertrekken we richting Düsseldorf. We hebben nog nooit in een slaaptrein geslapen dus een leuke nieuwe ervaring. Het begint flink te regenen en te onweren wanneer we wegrijden. Gelukkig houdt het op na een half uurtje en kunnen we gaan slapen. Dat lukt, we slapen allemaal redelijk goed. Zo rond half 7 maakt Marcel mij wakker. Hij ligt voor het raam naar buiten te kijken en we zien de mooie plaatjes waar wij gefietst hebben allemaal voorbij flitsen. Dit is 1 van de redenen waarom we zo graag met de trein wilden, het was echt bijzonder.
In Duitsland stappen we nog 1 keer over en rond 11 uur arriveren we in Venlo. Nu de laatste 40 km nog fietsen. Fijn om zo onze reis af te sluiten en fietsend thuis te komen waar we dus heerlijk ontvangen werden.
Het is fijn weer thuis te zijn, we raken niet uitgepraat over onze avonturen. We hebben veel te veel spullen. Het liefste zou ik een week lang gaan opruimen en alles wat we niet meer gebruiken weg doen. We hebben zoveel spullen die we niet gebruiken en dat voelt een beetje onrustig. We hebben 2 maanden lang alleen spullen bij gehad die we gebruiken en dat was echt fijn. Een mooi doel voor de komende weken is geboren ;-).
Onze jongens zijn blij dat ze hun speelgoed weer hebben. Senn herkende zijn grote knuffel niet meer. Mika is de weg in ons huis echt kwijt. Het is bijzonder en mooi hoe snel jonge kinderen vergeten en echt in het NU zijn.
De komende weken gaan we een fotoboek maken, de filmpjes bewerken en lekker nagenieten van onze prachtige reis. We zijn super dankbaar dat wij deze reis hebben mogen maken met onze jongens. Dankjewel aan iedereen die ons heeft gevolgd. Het was erg leuk om te weten dat zoveel mensen onze avonturen gelezen hebben. Voel je van harte welkom de foto's en filmpjes te komen bekijken en live onze verhalen te horen...!
