We zijn in Oostenrijk....!

Het is ons gelukt! We zijn helemaal met de fiets in Oostenrijk gekomen. Onze tellers zijn inmiddels de 1000 km gepasseerd. Echt bizar hoe snel het gaat. Het lijkt zo ver, maar het voelt helemaal niet zo ver. We fietsen gewoon iedere dag een stukje en dan komen we vanzelf een stukje dichter bij ons doel. En dan ineens sta je in Oostenrijk. Zo bijzonder dat we daar helemaal op de fiets zijn gekomen. 

Vanuit de Ammersee hebben we woensdag een mooie tocht gemaakt naar een andere 'see'. Naar de Staffelsee in Murnau. Had ik goed uitgelegd aan Senn wat het verschil is tussen een rivier, een meer en een zee en dan heet een meer in Duitsland een 'see'. Haha, lekker handig. Een erg mooi stadje Murnau, waar we een heerlijk ijsje gegeten hebben. Bij ieder ijsje hebben we inmiddels een mooie traditie, want iedereen (lees: wij vieren) mag bij iedereen proeven :-). Voordat we goed en wel zitten op een bankje, heeft Mika al gevraagd: 'jou proeven'. En dan begint t gewissel en geproef van ijsjes. Of je nu hetzelfde smaakje hebt als de ander maakt niets uit. En meestal is 1 keer ook niet genoeg voor de jongens, minimaal een keer of drie willen ze graag het ijsje proeven van de ander, waardoor we soms een ware attractie zijn voor de mensen om ons heen. 

De camping in Murnau was ook mooi. Hij ligt op een schiereiland in de Staffelsee. Ik had een vrij zware dag gehad en zeker in het begin wilden mijn benen niet echt meewerken dus ik had echt een ideale rustdag in mijn gedachten aan het water, bij een mooi stadje. Eventjes een beetje shoppen, heerlijk gaan zwemmen en 's avonds lekker uit eten.. Maar de camping was  vrij druk, dus we waren een beetje in dubio wat we zouden gaan doen. We hebben Senn laten kiezen. De hele dag spelen morgen of doorfietsen naar de bergen.. dat was niet moeilijk voor Senn, hij wilde doorfietsen! 

Die avond zijn we, naast zwemmen in het meer en spelen, nog flink bezig geweest met koken, de was doen, tent op zetten, afwassen, en douchen, wat we inmiddels vaak met 1 van de jongens samen doen. Even 1 op 1 aandacht is zo waardevol en echt leuk. En maakt ook dat ze eventjes uit elkaar zijn waardoor het op andere momenten met hun tweetjes gezelliger is. Onze mannen vinden het heerlijk om te helpen en zeker Senn helpt al echt goed mee. Op de terugweg naar de tent zagen we net de zon ondergaan. We zijn eventjes gaan zitten bij het water samen en dit was 1 van de mooiste momenten van de vakantie tot nu toe. Heel simpel en zo prachtig samen met Senn. 

De volgende dag weer vroeg uit de veren, lekker ontbeten en hop de fiets weer op. Ik had flink wat eiwitten gegeten om mijn benen weer te laten herstellen en met de aloë en Argi in de ochtend kon ik er weer tegenaan. De Alpen kwamen steeds imposanter in beeld. 

We kwamen midden in Garmisch Partenkirchen uit. Een drukke, grote en mooie stad. Veel te doen en een camping aan de rand.. wat gaan we doen? Blijven we hier een nachtje of fietsen we door naar Oostenrijk. Lekker rustig in de natuur. Als echte Oostenrijk liefhebbers wilden we graag door en het was pas half 2. Alleen, vanaf nu zou het echte werk gaan beginnen. Flink klimmen dus! Er waren drie campings, waarvan de laatste in Oostenrijk ligt en ons erg mooi leek én een zwembad heeft. Maar wat nog 33 km fietsen door de bergen is. Uitgelegd aan de jongens dat we dan flink door moesten fietsen en we dan wat langer zouden blijven daar en we iedere dag zouden kunnen zwemmen. 

En het is ons gelukt! Het was pittig én prachtig! We zijn echte Alpen liefhebbers en voelen ons helemaal thuis hier. Berg op is een uitdaging maar als je gewoon rustig door blijft trappen kom je overal en dus ook bovenaan op de berg. En het geeft echt een kick als het dan lukt om met zware bepakking en 1 van onze jongens de berg op te fietsen. Senn blijft vaak vanalles vragen en vertellen, ook tijdens een zware beklimming en dat lukt dan eventjes niet om te reageren, gelukkig snapt hij dat achteraf wel. Rond 6 uur arriveerden we op de camping en het is hier fantastisch! Midden tussen de hoge bergen, mét zwembad, prachtig sanitair, heel aardig personeel! Onze jongens krijgen zoveel, van ijsjes, tot appelsap, koekjes, ballonnen, kersen en ga zo maar door. Mika hoeft maar met zijn ogen te knipperen en hij heeft alweer iets gescoord. Hij maakt echt werkelijk met iedereen contact en krijgt alles voor elkaar. 

We hebben hier een paar dagen 'vrij' genomen en 'vieren vakantie'. Al 2 dagen uit gegeten (en vandaag weer want de pizza is té lekker hier), in de bergen wandelen, spelen in het beekje, bij de tent zitten en gewoon even niets doen. Gisteren hebben we de geisterklamm gelopen. Een pad boven deze kloof wat heel veilig afgezet was met hekken waardoor zelfs onze jongens zelf konden lopen. Ik heb echt tien keer goed gekeken maar er kon niets gebeuren. Het was zo mooi daar, echt een aanrader. Vandaag gaan we waarschijnlijk in Seefeld met een gondel of stoeltjeslift omhoog en ergens een stukje wandelen. 

Er is wel 1 ding wat we ons afvragen, hoe het straks moet met plassen als we weer thuis zijn.   Onze knullen zijn inmiddels zo gewend aan het buiten plassen, dat ze liever geen wc meer opzoeken. Staat Mika op de camping midden tussen de tenten, zegt ie: 'ik moet plassen'. En voor we met onze ogen kunnen knipperen, is zijn broek al omlaag en staat ie al te plassen. Oeps! Het liefste plassen ze samen en kijken ze hoe ver en hoog hun straal gaat. 'Papa en mama kijk, hoe ver we kunnen!' Ook dit zijn prachtige momenten die we nooit meer gaan vergeten.