Naar de zon...!

Wat een heerlijk getik op de tent van de regen hier in Merano, hihi.. toch wel een bijzonder geluidje. Heel rustgevend en relaxed. Zeker als je weet dat t maar van korte duur is. Als het goed is hebben we vanaf morgen weer echt mooi weer. De afgelopen dagen waren een beetje een uitdaging maar als ik nu terugkijk hebben we t er goed vanaf gebracht met ons viertjes. 

Dinsdag zijn we 's ochtends met de Venetbahn in Zams weer terug naar beneden gegaan en meteen op de fiets gestapt op weg naar de Reschenpas. Het was mooi, heel mooi en zelfs een klein zonnetje af en toe. Pfunds was ons doel en misschien zelfs de Reschenpas op. Uiteindelijk besloten dat dit toch een beter plan was voor de dag erna. Het is namelijk een pittige klim, zeker met onze jongens en de bagage. We overbruggen in zo'n 11 bochten ongeveer 350 meter in hoogte. 

Echter, de volgende ochtend is de hemel helemaal grijs en alleen maar regen..! Oké... wat nu? Eerst maar even ontbijten in een houten hokje op de camping waar we in ieder geval droog kunnen zitten. De jongens hebben gelukkig de grootste lol en zo wordt t alsnog een gezellig ontbijtje. Er zit nog een Duitse fietser te ontbijten en hij besluit om de fietsbus de Reschenpas op te nemen. Ook wij bekijken even samen wat de opties zijn... ook de bus pakken, de trein nemen naar Italië, een pension zoeken in Pfunds, wachten tot t droog wordt ;-). We besluiten in ieder geval om het beslis moment nog een uurtje uit te stellen. Want deze pas willen wij super graag doen, dus de bus is eigenlijk echt geen optie, maar veiligheid gaat voor alles. Ik ga met de jongens in het restaurant een spelletje doen en Marcel gaat alvast onze spullen opruimen. En warempel, we lopen naar buiten en we zien een sprankje blauwe lucht. Haha, dat geeft de burger moed.. een uurtje later is t redelijk droog en ook de weer app geeft 2 droge uurtjes aan, dus hop de fiets op en de berg op trappen! En dat hebben we gedaan. Het was zwaar, hebben veel complimenten gekregen van fietsers zonder veel bepakking en kinderen wat we uiteraard ook echt leuk vonden, maar het viel ons ook mee. We hadden t zwaarder verwacht. Senn en Mika deden het heel knap op de fiets en hadden ons goed gesteund ;-).  

Dus helemaal trots kwamen we aan in Nauders, wat nog net Oostenrijk is.. onderweg hadden we 10 minuten in Zwitserland gefietst en een stukje na Nauders fietsten we Italië in. En het weer viel nog steeds mee. Af en toe een beetje regen, maar ook hele stukken droog. We besluiten door te fietsen, zo ver mogelijk, want de komende dagen wordt vooral regen voorspelt. En ieder droog moment moeten we proberen zover mogelijk te fietsen. Het gaat een hele tijd goed, we genieten ook nog zoveel mogelijk van de mooie omgeving, wat het is er prachtig! De reschensee is echt een aanrader om een keer naar toe te gaan. We hadden graag op een boerderij in het hooi willen slapen, maar besluiten om dit niet te doen vanwege het weer. Voor Senn was dit wel echt een tegenvaller en hij had er even moeite mee, we snapten het wel. Hij had t ook zo knap gedaan, de hele dag al. Mika had vooral in de kar gezeten vanwege de regen. Bij vlakke stukken kunnen ze best allebei in de kar maar in de bergen is dat niet te doen. Dus Senn zat achterop de fiets bij mij met mijn jasje als extra voor de regen en de wind. Fiets ik daar in mijn hemdje en korte broek haha, want regenkleding vonden we te zwaar om mee te nemen. Hij was helemaal trots dat hij een stoere jongen van 4 was die tegen een beetje regen kan. We fietsen nog een stukje voorbij de reschensee en hadden al besloten om deze nacht in een pension of hotel te slapen en nog zo ver mogelijk te fietsen. En dan ineens breekt de hemel open en zijn we alsnog hartstikke nat. We krijg veel medelijdende blikken van tegenliggers en mensen op straat en fietsen zo snel mogelijk (nu met 2 jongens in de kar) naar het eerst volgende dorpje. Even schuilen we en bellen een hotelletje op. Het was meteen raak, we kunnen er terecht. Het vinden was alleen een grotere uitdaging, we konden t echt niet vinden in de stromende regen. Uiteindelijk is een jongen van een jaar of 10 onze reddende engel en brengt ons op zijn step naar het hotel. Wat is dat fijn! Alle spullen staan binnen, we kunnen warm douchen en alles kan drogen! We trakteren ons op een heerlijk etentje inclusief lekker ijsje voor de jongens, want dat hadden ze wel verdiend! Onze stoere mannen in de regen. We zijn toch zo trots op ze! 

We slapen in een heerlijk bed! Onze jongens mogen kiezen, bij ons in bed of op de luchtbedjes naast het bed... kiezen ze allebei voor de lucht bedden ;-). Na een fantastisch ontbijt en dan bedoel ik ook echt een fantastisch ontbijt, stappen we weer op de fiets. Het dorpje waar we geslapen hebben bleek prachtig te zijn en het uitzicht uit onze kamer eentje om bij weg te dromen. Dus weer een mooie vakantie bestemming om te onthouden. 

Het weer zou iets beter worden, dus we gaan weer proberen zo ver mogelijk te komen. Heerlijk, zonder heel duidelijk einddoel gewoon vertrekken en ons gevoel volgen. We fietsen richting Meran, door het Vinschgau gebied. We fietsen door hele grote boomgaarden, wat worden hier veel appels geteeld. Het is weer prachtig, wat zien we toch veel mooie plekken. We stoppen bij een grote parkeer plek want de zon begint zelfs eventjes te schijnen en onze tent is nog niet droog (lees: hartstikke nat). Het waait flink en samen met de zon maakt dat de tent zo droog is. Super fijn, dat is weer een zorg minder. We besluiten ook deze nacht in een pension te slapen en te kijken tot hoe ver we kunnen komen. We komen het dorpje Castello in, waar een mooi kasteel staat. Mika ziet het en roept meteen: 'hé, het zandkasteel!' Haha, hij had wel echt gelijk, het kasteel lijkt er zeker op' (ps..het zandkasteel is een erg leuke serie voor peuters). We overnachten ook in dit dorpje in een leuk pension met een echte bierkeller waar we uiteraard ook een paar uurtjes doorbrengen. Mika zijn we geregeld 'kwijt'... hij loopt graag rond en gaat dan kletsen. Zo zat hij binnen 5 minuten op een grote motor. En keek hij samen met een paar Oostenrijkers voetbal op tv. 

Vanochtend fietsten we weg in Castello op weg naar het mooie weer en als het goed is weer naar een camping. En het is dus gelukt! Terwijl ik deze blog aan het typen ben, krijgen we leuk nieuws uit Nederland, want Sandra is manager geworden doordat ze een super mooi team heeft opgebouwd met allemaal leuke mensen. Manager is een sleutelpositie in het marketing plan van Forever en dat betekent dat zij een extra hoofdinkomen heeft opgebouwd. Super knap als alleenstaande mama naast haar baan in het ziekenhuis. Ben helemaal blij en trots! Ze heeft er hard voor gewerkt en flink wat doorzettingsvermogen voor gehad en mag daar nu de vruchten van plukken... En wat ook wel erg leuk is, mijn business loopt gewoon door terwijl wij vakantie aan het vieren zijn, wat toch wel een heel bijzonder en fijn gevoel is. 

We zijn vandaag beland in Merano, dichtbij de stad. Onderweg zijn we gestopt bij een trein museum. Allemaal model treintjes en zo leuk om te zien. Sud-Tirol was helemaal nagebouwd. Ik vond het in eerste instantie vooral leuk voor de jongens maar uiteindelijk heb ik er zelf ook erg van genoten. Morgen fietsen we richting Bolzano en daarna Trento. Op naar de zon. 

Slapen op 2200 meter hoogte

Voor het eerst in 26 dagen slapen we weer een nachtje op een echt matras! Hoe leuk is dat? Hihi. En nog wel op 2200 meter hoogte in een mooi hotel met een fantastisch uitzicht. 

De afgelopen dagen zijn we in Leutasch gebleven. De eerste dag was nog gepland, de tweede wilden we graag verder fietsen maar er werd zoveel regen voorspeld, dat we nog een extra nacht zijn gebleven. Het was echter geen straf want de camping was erg fijn. 

Na de tweede nacht wilden we graag een dagje naar Seefeld gaan, wat we ook gedaan hebben. We zijn met de bus gegaan wat al een heus feestje was voor onze mannen. De eerste 5 minuten hoorden we vooral kreten van geluk dat ze in een bús zaten, hoe hard ze gingen, net zoals bij papa op het werk en wat ze allemaal buiten zagen. Soms kan t zo simpel zijn om kinderen zo blij te maken. In Seefeld aangekomen wilden we graag met een lift naar boven gaan en een mooi stukje rond wandelen.. We hadden alleen veel te relaxed gedaan waardoor het uiteindelijk veel te laat en dus niet meer de moeite waard was om met het treintje naar boven te gaan. We baalden er allebei van, maar goed, een mooie les en onze mannen mochten toch nog terug met de bus, dus zij hadden al een feestdag ;-). 

Het mooie van langer op een camping blijven, is de intensievere contacten die je opbouwt. De serveerster op de camping, Sarah, was zo lief en leuk met onze jongens. Ze was er iedere dag en had echt een klik met onze knullen. Ieder momentje dat Senn en Mika naar haar toe konden, waren ze daar te vinden. Sarah kreeg knuffel, kusjes, high fives en ga zo maar door. Zij sprak Duits en onze jongens Nederlands maar meestal begrepen ze elkaar toch wel. Bijzonder leuk om te zien. Nadat ze gisteren nog een mooie tekening gemaakt hadden voor haar, moesten ze vandaag toch echt afscheid nemen. 

Onze eerste regendag was ook een feit. We realiseren ons dat we echt enorm geluk hebben gehad tot nu toe dus die ene dag regen konden we goed hebben. We werden wakker van de dikke druppels op onze tent en Senn en Mika konden ook niet meer slapen vanaf half 7 zo'n beetje. Rond 8 uur waren alle registers open getrokken en de leuke ideeen op. Oké, en nu? Hoe gaan we deze dag een beetje leuk doorkomen? We hebben eerst luxe het ontbijt buffet gedaan in het restaurant. Ideaal, waren we meteen binnen en droog en zo konden onze jongens Sarah 'helpen'. Ze mochten mee helpen tafels poetsen, tafels afruimen en op de knopjes duwen van het koffiezetapparaat. Daarna lekker gezwommen in het zwembad, waar Mika na een uurtje bij Marcel op zijn buik in slaap viel en daar ruim 1,5 uur geslapen heeft. Super schattig. 

Na nog wat filmpjes kijken in de tent werd het weer droog en konden we in de loop van de middag weer naar buiten gelukkig. Met een lekkere pizza en een lekkere borrel / gezellige klets bij Anita en Ron in hun vouwwagen sloten we onze 4 dagen 'vakantie' op tirol camp in Leutasch af en zijn we vanochtend vertrokken naar Zams. 

De lucht was strak blauw en de route echt prachtig! Na wat klimmen mochten we flink gaan afdalen en dat was zo enorm gaaf. Het ging hard maar uiteraard wel veilig. Senn zat bij mij achterop en hij vond het geweldig. Dit was weer een echt avontuur mama, zei hij! Zo leuk om te horen. Beneden aangekomen in Telfs hebben we tot in Zams de Inn gevolgd. Een snel stromende rivier waar we ook veel rafters te vinden zijn. Ons tempo was goed hoog vandaag omdat we een hotel geboekt hadden op 2200 meter hoogte. Uiteraard wilden we daar ook even rond kunnen wandelen. Dus om 14:45 uur stonden we voor de gondel naar boven. En wat een uitzicht daar boven! Genieten met een grote G is dit. En Senn heeft al dezelfde liefde voor de bergen als wij, hij huppelt rond hier. Fantastisch om te zien. 

Treinen zien we erg veel onderweg. Voor Mika is iedere trein een feestje! Het liefste zou hij bij ieder spoor stoppen en wachten tot er een trein voorbij komt. Vaak loopt de route langs het spoor en we krijgen hem nog niet helemaal uitgelegd dat het niet uitmaakt of we dan blijven wachten of doorfietsen, dat we de trein zowiezo dan toch wel zien. 

Wanneer er een trein voorbij komt, zitten er altijd twee jongens heel enthousiast te zwaaien. Of er nu een goederen trein voorbij komt of een passagierstrein, maakt ze helemaal niets uit, er wordt flink gezwaaid. Thuis was dat al een traditie en hier gaat dat gewoon door. Nu we merken dat de treinen zoveel betekenen voor Mika zijn we ook extra blij dat we, na veel wikken en wegen voor de terugweg de trein geboekt hebben. We pakken op 31 juli in Rome de trein, overnachten in Bologna en op 1 augustus gaan we via Kufstein op de nachttrein naar Düsseldorf en daarna naar Venlo. Vanaf Venlo fietsen we de laatste 40 km naar huis, zodat we op 2 augustus al fietsend in de middag thuis aankomen. 

Voor de komende dagen is de weersvoorspelling niet erg goed. We hopen heel erg dat het meevalt en we nog lekker van Oostenrijk kunnen genieten, maar we gaan het zien. Een avontuur is niet altijd leuk, zo zeggen we ook tegen Senn en Mika en uiteraard geldt dat ook voor ons. Enne door de regen fietsen kan ook heel leuk zijn ;-). Morgen of overmorgen staat de Rechenpas op de planning, waar we allebei erg nieuwsgierig naar zijn. 

 

    

We zijn in Oostenrijk....!

Het is ons gelukt! We zijn helemaal met de fiets in Oostenrijk gekomen. Onze tellers zijn inmiddels de 1000 km gepasseerd. Echt bizar hoe snel het gaat. Het lijkt zo ver, maar het voelt helemaal niet zo ver. We fietsen gewoon iedere dag een stukje en dan komen we vanzelf een stukje dichter bij ons doel. En dan ineens sta je in Oostenrijk. Zo bijzonder dat we daar helemaal op de fiets zijn gekomen. 

Vanuit de Ammersee hebben we woensdag een mooie tocht gemaakt naar een andere 'see'. Naar de Staffelsee in Murnau. Had ik goed uitgelegd aan Senn wat het verschil is tussen een rivier, een meer en een zee en dan heet een meer in Duitsland een 'see'. Haha, lekker handig. Een erg mooi stadje Murnau, waar we een heerlijk ijsje gegeten hebben. Bij ieder ijsje hebben we inmiddels een mooie traditie, want iedereen (lees: wij vieren) mag bij iedereen proeven :-). Voordat we goed en wel zitten op een bankje, heeft Mika al gevraagd: 'jou proeven'. En dan begint t gewissel en geproef van ijsjes. Of je nu hetzelfde smaakje hebt als de ander maakt niets uit. En meestal is 1 keer ook niet genoeg voor de jongens, minimaal een keer of drie willen ze graag het ijsje proeven van de ander, waardoor we soms een ware attractie zijn voor de mensen om ons heen. 

De camping in Murnau was ook mooi. Hij ligt op een schiereiland in de Staffelsee. Ik had een vrij zware dag gehad en zeker in het begin wilden mijn benen niet echt meewerken dus ik had echt een ideale rustdag in mijn gedachten aan het water, bij een mooi stadje. Eventjes een beetje shoppen, heerlijk gaan zwemmen en 's avonds lekker uit eten.. Maar de camping was  vrij druk, dus we waren een beetje in dubio wat we zouden gaan doen. We hebben Senn laten kiezen. De hele dag spelen morgen of doorfietsen naar de bergen.. dat was niet moeilijk voor Senn, hij wilde doorfietsen! 

Die avond zijn we, naast zwemmen in het meer en spelen, nog flink bezig geweest met koken, de was doen, tent op zetten, afwassen, en douchen, wat we inmiddels vaak met 1 van de jongens samen doen. Even 1 op 1 aandacht is zo waardevol en echt leuk. En maakt ook dat ze eventjes uit elkaar zijn waardoor het op andere momenten met hun tweetjes gezelliger is. Onze mannen vinden het heerlijk om te helpen en zeker Senn helpt al echt goed mee. Op de terugweg naar de tent zagen we net de zon ondergaan. We zijn eventjes gaan zitten bij het water samen en dit was 1 van de mooiste momenten van de vakantie tot nu toe. Heel simpel en zo prachtig samen met Senn. 

De volgende dag weer vroeg uit de veren, lekker ontbeten en hop de fiets weer op. Ik had flink wat eiwitten gegeten om mijn benen weer te laten herstellen en met de aloë en Argi in de ochtend kon ik er weer tegenaan. De Alpen kwamen steeds imposanter in beeld. 

We kwamen midden in Garmisch Partenkirchen uit. Een drukke, grote en mooie stad. Veel te doen en een camping aan de rand.. wat gaan we doen? Blijven we hier een nachtje of fietsen we door naar Oostenrijk. Lekker rustig in de natuur. Als echte Oostenrijk liefhebbers wilden we graag door en het was pas half 2. Alleen, vanaf nu zou het echte werk gaan beginnen. Flink klimmen dus! Er waren drie campings, waarvan de laatste in Oostenrijk ligt en ons erg mooi leek én een zwembad heeft. Maar wat nog 33 km fietsen door de bergen is. Uitgelegd aan de jongens dat we dan flink door moesten fietsen en we dan wat langer zouden blijven daar en we iedere dag zouden kunnen zwemmen. 

En het is ons gelukt! Het was pittig én prachtig! We zijn echte Alpen liefhebbers en voelen ons helemaal thuis hier. Berg op is een uitdaging maar als je gewoon rustig door blijft trappen kom je overal en dus ook bovenaan op de berg. En het geeft echt een kick als het dan lukt om met zware bepakking en 1 van onze jongens de berg op te fietsen. Senn blijft vaak vanalles vragen en vertellen, ook tijdens een zware beklimming en dat lukt dan eventjes niet om te reageren, gelukkig snapt hij dat achteraf wel. Rond 6 uur arriveerden we op de camping en het is hier fantastisch! Midden tussen de hoge bergen, mét zwembad, prachtig sanitair, heel aardig personeel! Onze jongens krijgen zoveel, van ijsjes, tot appelsap, koekjes, ballonnen, kersen en ga zo maar door. Mika hoeft maar met zijn ogen te knipperen en hij heeft alweer iets gescoord. Hij maakt echt werkelijk met iedereen contact en krijgt alles voor elkaar. 

We hebben hier een paar dagen 'vrij' genomen en 'vieren vakantie'. Al 2 dagen uit gegeten (en vandaag weer want de pizza is té lekker hier), in de bergen wandelen, spelen in het beekje, bij de tent zitten en gewoon even niets doen. Gisteren hebben we de geisterklamm gelopen. Een pad boven deze kloof wat heel veilig afgezet was met hekken waardoor zelfs onze jongens zelf konden lopen. Ik heb echt tien keer goed gekeken maar er kon niets gebeuren. Het was zo mooi daar, echt een aanrader. Vandaag gaan we waarschijnlijk in Seefeld met een gondel of stoeltjeslift omhoog en ergens een stukje wandelen. 

Er is wel 1 ding wat we ons afvragen, hoe het straks moet met plassen als we weer thuis zijn.   Onze knullen zijn inmiddels zo gewend aan het buiten plassen, dat ze liever geen wc meer opzoeken. Staat Mika op de camping midden tussen de tenten, zegt ie: 'ik moet plassen'. En voor we met onze ogen kunnen knipperen, is zijn broek al omlaag en staat ie al te plassen. Oeps! Het liefste plassen ze samen en kijken ze hoe ver en hoog hun straal gaat. 'Papa en mama kijk, hoe ver we kunnen!' Ook dit zijn prachtige momenten die we nooit meer gaan vergeten. 

 

    

De Alpen komen in zicht...!

De eerste blik op de Alpen was een feit vandaag. Het was dan wel een hele vage en heel erg in de verte, maar toch wel echt leuk! 

Mijn verjaardag was heel leuk, samen met mijn mannen en pap en mam. Inclusief taartjes, liedjes zingen, cadeautjes en kusjes. We waren in het stadje Dillingen an der Donau waar we lekker doorheen gewandeld hebben, vervolgens heerlijk aan het zwembad gelegen. Het eerste half uur lagen Senn en Mika nog te slapen in de kar maar daarna werd er heerlijk gespeeld in het water. Van de glijbaan, onder water, lekker spelen met de fontijntjes.. en vooral met opa en oma. Uiteraard de dag lekker afgesloten met een heerlijk etentje én een ijsje met ons zessen.

Dankjewel voor alle leuke appjes, liedjes, filmpjes en kaartjes! Erg leuk was dat :-). 

Gisteren zijn we naar Augsburg gefietst. Een mooie route met een paar stijle klimmetjes erin. En zo trots op mijn schat hoe hij met de fietskar en soms met twee jongens erin zo naar boven fietst. 

We stonden op een prachtige camping in een hoekje van een heel groot grasveld, bij het speeltuintje.. onze jongens hebben zooo gespeeld in het zand!! Echt fantastisch om te zien. De muggen gooiden 's avonds wel een beetje roet in het eten, maar een keertje op tijd de tent in op een rustig grasveld kan ook heel leuk zijn ;-). 

Vandaag was het warm, heel warm en pittig. Geen stijle klimmetjes, maar veel vals plat, we waren echt moe toen we op de camping kwamen. Het meer waar we aan liggen maakte onze dag wel helemaal goed. We zijn in Uttingen am Ammersee en het is hier prachtig! Nadat we er heerlijk in gezwommen hebben vonden wij dat we wel verdiend hadden om lekker te gaan uit eten. Mika vroeg zich trouwens af of er krokodillen in het water zwommen en toen ons antwoord nee was, durfde ook hij het water in hihi. 

Onze teller is vandaag de 900 km gepasseerd.. morgen fietsen we naar Murnau en daarna 

naar Garmisch Partenkirchen en misschien passeren we dan zelfs de grens met Oostenrijk al. Zo benieuwd wat we ervan vinden. Of het heel zwaar gaat zijn of toch meevalt. We gaan het zien...! 

 

    

Traantjes en weer gezellig bezoek

Het mooie van een lange reis maken vind ik de vele bijzondere ontmoetingen. Soms een heel intens gesprek, een gesprek met veel lol of gewoon even een leuk praatje waar je naartoe gaat.. Het is iedere keer anders. De keerzijde daarvan is vaak afscheid nemen. 

De ontmoeting met Fonda, Vincent en hun 2 kinderen was wel heel bijzonder. Zo bijzonder om hetzelfde doel te hebben, dezelfde leeftijd kinderen te hebben en dat het dan ook nog zo goed klikt is echt speciaal. Onze kinderen hebben zoveel lol gehad samen! Rondjes rennen om de boom, samen stoeien, spelletjes spelen en samen eten. En iedere dag was het weer spannend of we op dezelfde camping terecht zouden komen. Maar na een week lang elkaar iedere dag gezien te hebben, was toch de tijd aangekomen om echt afscheid te nemen. Hoe leuk en gezellig het ook is, het is het allerbelangrijkste om ons eigen plan te trekken. Lastig vond ik dat wel, zeker als je ziet hoeveel lol onze kinderen samen hadden, maar 1 ding weet ik zeker, we gaan elkaar in Nederland nog zien.

Vanuit Oedheim zijn we verder gefietst naar Braunsbach, een prachtige natuurcamping in een heuvelachtig landschap. We stonden met onze tent aan een beekje met een waterval en dat sliep heerlijk! 's Avonds hebben we heerlijk zitten borrelen en kletsen met Fonda en Vincent en een ander stel wat we inmiddels al zo'n week iedere dag onderweg tegenkwamen. Erg gezellig was het! En dat nog wel voordat we de zwaarste etappe van het eerste deel zouden gaan fietsen. Want er moest geklommen worden. En dat vonden we toch wel een beetje spannend.. maar het ging goed! Senn zong liedjes en duwde tegen mijn rug om me te helpen tijdens het klimmen.. en het hielp! We hadden het er goed afgebracht, maar waren behoorlijk gebroken.. en dat terwijl we nog wel bezoek kregen. 

Pap en mam waren namelijk helemaal naar Ellwangen gereden om ons op te komen zoeken. Hun fietsen ook meegenomen dus ze kwamen ons zelfs tegenmoet fietsen. Erg leuk om een stukje van onze reis te mogen 

delen met hun. We delen zelfs de tent met hun, konden we meteen uitproberen of het echt een 6 persoonstent is ;-). Na die flinke inspanning van donderdag hadden we een rustdag verdiend en die hebben we doorgebracht in het zwembad en in het stadje. Heerlijk, zeker omdat Marcel en ik ook even onze handen vrij hadden met opa en oma in de buurt. Want Senn en Mika willen nu álles met opa en oma doen en daar maken wij dankbaar gebruik van :-). 

Als we aan t fietsen zijn slaapt Mika iedere dag in de kar dus dat was vandaag wel een uitdaging. Na het zwemmen was er teveel leuks om hem heen en viel hij niet in slaap en uiteindelijk viel hij om toen hij 5 frietjes op had in het restaurant. Dus voor de tweede keer een slapende Mika op mijn schoot... en daarna in de kar, hij was helemaal van de wereld. Hij slaapt vast door tot morgen vroeg dachten wij, maar dat was toch niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet waar. Onze knul bleef aan t kletsen tegen zichzelf en zijn knuffel in de tent.. en om 22:00 uur ging de rits open.. 'ik heb al geslaapt', ik wil naar buiten!' Haha.. uiteindelijk viel hij na 23:00 uur in slaap toen wij ook gingen slapen. 

Vandaag weer een flinke fietstocht gemaakt naar Dillingen an der Donau, we hadden de wind op de rug en na een flinke klim in het begin vooral veel afdalen, dus het ging heel vlot! Na een heerlijke pauze bij een meertje waar pap en mam ook naartoe waren gefietst, kwamen we aan op onze volgende camping waar Marcel 'ons huis', zo noemt Mika de tent, neergezet heeft. Morgen weer een rustdag om mijn verjaardag te vieren hier in Duitsland. Senn heeft hele plannen gemaakt, erg leuk! 'Mama, jij bent jarig morgen, weet je al wie er van de camping op je feestje mogen komen?' Haha, we gaan het zien. Mijn feestjurkje hangt in ieder geval al klaar voor morgen (lees: het jurkje wat ik iedere dag al aan heb ;-)), dus het komt vast helemaal goed. 

 

Ps.. gisteren heb ik via Marcel zijn account op mijn Facebook 'stiekem' alle reacties gelezen.. ik lees die eigenlijk niet, heb FB bewust van mijn telefoon gehaald, om even 2 maanden alleen met ons gezin te zijn. Super leuk en bedankt voor alle leuke reacties :-). De reacties onder deze blog zie ik overigens wel vrij snel. 

    

Duitsland, wat ben je mooi...!

Het is nu 6:15 uur en ik zit voor onze tent deze blog te typen.. Lekker in het zonnetje, met uitzicht op onze was die gisteren nog niet droog was ;-). Ik werd wakker door het gekwetter van wel honderden vogeltjes waaronder een specht die tegen een boom aan het tikken was.

We hebben gelukkig weer een rustige nacht gehad. De laatste nachten waren wat spannend, met natte bedden en huilende jongens.. erg zielig voor onze jongens en ook lastig als je op een camping staat en je graag s ochtends weer vroeg verder wilt fietsen. Maar ook dat komt goed en worden we vanzelf handiger in ;-). 

We hebben inmiddels bijna 600 km gefietst en zitten in Oedheim, in de buurt van Heilbronn, aan de Neckar. Waarvan ik dacht dat het een beekje was, maar het bleek een hele rivier te zijn. De afgelopen dagen hebben we bezoek gehad. Marcel zijn ouders waren op visite. Ze zijn op vakantie geweest in Italië met de camper en kwamen ons opzoeken! Super leuk, gezellig en ook handig. We zijn enorm in de watten gelegd, met lekkere ontbijtjes, etentjes in een restaurant en heerlijke stoelen om even op te zitten. Erg fijn en vooral gezellig! Ze zijn nu naar hun laatste camping gereden en wij door naar deze camping. 

De Rijn hebben we al een aantal dagen achter ons gelaten.. Marcel en ik zeiden nog tegen elkaar, die gaan we vast missen, zo mooi vonden we het daar! Maar ook hier is het weer prachtig. Na de Rijn hebben we twee dagen op een camping gestaan in Leeheim aan een recreatie plas bij een grote speeltuin. In eerste instantie voor 1 nachtje maar we hadden het allebei eventjes een beetje gehad met het fietsen en alles wat we iedere dag 'moeten' doen en de jongens vonden het er heerlijk! De keuze was dus snel gemaakt om er een extra nachtje te blijven en eventjes 'vakantie' te vieren. Als we ons soms al afvragen of onze knullen het wel leuk vinden.. Mika zat op onze rustdag, met een hele speeltuin voor zich, om half 11 al in de fietskar te spelen en riep: 'papa, fietsen!!' 

In Leeheim hebben we onze dubbelgangers ontmoet. Een gezinnetje uit Schagen, 2 kinderen van 2 en 4 jaar, op de fiets naar Rome, ook vertrokken op 1 juni. Echt heel bijzonder en super toevallig! We komen elkaar nu al een paar dagen telkens weer tegen, onze kinderen kunnen fijn samen spelen. De vele ontmoetingen iedere dag zijn zowiezo een feestje. 

Op onze tent komen erg veel reacties.. is die niet heel zwaar? Mag ik eens binnen kijken? Wat heb je die snel staan.. (tegen Marcel dan hè ;-), wat een leuke en mooie tent. Hij is ook echt fijn en niet zwaar en zo heerlijk dat we er gewoon in kunnen staan. Zeker met kinderen echt een aanrader. 

We krijgen onderweg vaak de vraag waar we naartoe fietsen.. en als we dan zeggen naar Rome, moeten we het 9 van de 10 keer nog een keer herhalen en krijgen we een erg ongelovige blik haha.. zowiezo bijzonder hoe mensen reageren. Regelmatig merken we dat we onszelf bijna aan t verdedigen zijn, dat het echt wel leuk is voor onze jongens, dat we echt niet zo ver fietsen iedere dag.. maar soms, en dat is het leukste, als mensen echt reageren van, wauw, wat een avontuur. Daar leren de jongens veel van! Mooi, leuk dat jullie dat doen. En dat is ook exact wat wij ervaren. Onze knullen vinden t prachtig en leren zoveel. Senn wil alles weten van wat hij onderweg ziet. Inmiddels weet hij al wat windmolens zijn, waar de stroomkabels voor dienen, wat een sluis is en wat er vervoerd wordt op goederen schepen. Iedere dag nieuwe dingen leren, gewoon door om je heen te kijken. 

We vertellen ze ook dat we op avontuur zijn! Meestal is een avontuur leuk, maar soms ook niet en dat hoort er wel bij. 

'Wanneer gaan we weer naar huis mama?' heeft Senn een aantal keer gevraagd.. 'over 54 nachtjes' zeiden we op zijn verjaardag. Waarop hij zei, 'ohhh dat is lang, dan ben ik vast al 9 jaar! En vind je dat leuk? Jaaaa :-). 

Het gevoel om zo lang samen vakantie hebben, samen te kunnen genieten van alle avonturen, is echt een feestje. Dus ook vandaag weer op naar een nieuwe camping, een nieuwe route en leuke ontmoetingen...! 

 

    

Senn zijn 4e verjaardag gevierd aan de Rijn

Een weekje weg en al zo ver van huis. Wat is het hier mooi! Nooit geweten dat Duitsland zo prachtig is. Na een flinke afdaling kwamen we donderdag uit bij de Rijn. Ineens was ie daar nadat we hard van de berg suisden. De armpjes van onze jongens om ons middel en Mika die riep.. 'spannend mama'! Een echt avontuur! 

Het was 1e pinksterdag en zowel eerste als tweede pinksterdag was er geen supermarkt open. Dus dat werd twee keer uit eten! Haha, zo erg! Eerste pinksterdag sliepen we in Remagen op een mooie camping pal naast een speeltuintje, super fijn voor onze jongens en ook voor ons ;-). 

Tweede pinksterdag kwamen we aan in Koblenz. Ook al super mooi! Zeker 'zwarte piet op het paard' maakte veel indruk bij de jongens. Nou ja, zwarte piet, zo hadden zij hem genoemd.. het is het keizerstandbeeld van Wilhelm 1 op het Deutsches Eck (hier stroomt de moezel in de Rijn). 

Dinsdag 6 juni was Senn jarig. Zijn vierde verjaardag. S ochtends samen taart gehaald en allerlei lekkers voor zijn feestje op de camping! Gefacetimed en gebeld met de opa's en oma's en Daan & Emy en Hanne en allemaal leuke berichtjes en liedjes voor ons manneke! En zo leuk, hij kreeg zelfs cadeautjes van mensen die we op de camping hadden leren kennen. Super lief, hij straalde ook helemaal. De regen gooide wel een beetje roet in t eten, maar taart eten in de tent is ook best leuk ;-). Toen het weer een beetje beter werd zijn we met onze fietskar naar het centrum van koblenz gewandeld en hebben we daar de gondel naar  een uitzichtpunt gepakt waar we een fantastisch uitzicht hadden over de rijn en de moezel. 

De ballon van McQueen die hij maandag avond had gekregen was toch wel echt zijn mooiste verjaardagscadeau en toen hij gisteren wegwaaide op de fiets (we hadden m wel voorbereid dat die kans vrij groot was ;-)), was hij echt intens verdrietig. En nu kijkt hij nog steeds naar de lucht of hij m ergens ziet. 

Vandaag hoefden we maar 30 km te fietsen, dus tijd over om wat van de omgeving te zien. In Lorely was een mooi uitzicht punt over de Rijn, maar daarvoor moest eerst flink geklommen worden. Zooo! Dat was ff pittig, maar blij dat het lukte en zo hadden we alvast een goede oefening voor Oostenrijk. En ook hier weer super mooi, het lijkt soms wel een sprookje. 

 

Echt bijzonder om zoveel tijd met ons viertjes door te brengen, de hele dag bij onze mannen te zijn. Alles van ze mee te krijgen.. Mika met zijn enorme fantasie en hele verhalen die hij vertelt. Senn die steeds opener  wordt naar andere mensen toe en Mika alles wil leren wat hij al kan.

Kortom, we genieten! Is t de hele tijd genieten? Nee hoor, we kibbelen ook (maar dat wordt iedere dag minder ;-)), soms is t echt koud, de tent nat inpakken of door de regen fietsen is niet echt leuk, maar hoort er wel bij. We kijken elkaar dan aan, lachen er een keer om en gaan dan weer verder 😃. Op naar onze volgende avonturen! 

    

Onze eerste 180 km zitten erop!

Yes, onze eerste km's zitten erop..! Na een heus uitzwaai team zowel thuis als bij Marcel op het werk, de nodige tranen en knuffels waren we dan toch echt onderweg. Het voelde heel fijn en zeker ook alle appjes, berichtjes, Facebook reacties etc, maakt zo'n dag wel extra speciaal. Toch gek dat daar waar je al zo lang naartoe geleefd hebt, ineens daar is. Senn vond t erg moeilijk, hij beseft echt dat we lang op vakantie gaan en kon alleen nog maar huilen. Gelukkig duurde dat maar 5 minuutjes toen we eenmaal weg waren en heeft hij lekker eventjes tijd gehad voor zichzelf en kon hij daarna gelukkig weer lachen. 

We zijn nu op een mooie camping in Schweinheim en het voelt alsof we al véél langer dan 3 dagen langer weg zijn. Mooie mensen hebben we al ontmoet, allemaal super aardig, we worden zo goed geholpen.. een bijzonder gevoel geeft dat. Op onze eerste camping in Herkenbosch kregen we stoelen om op te zitten. Is toch net iets fijner dan op ons kleedje. We hebben zo getwijfeld of we nog stoeltjes zouden aanschaffen, maar eigenlijk is dit ook wel echt bijzonder en speciaal, hoe blij we dan zijn met een paar stoelen en een klein tafeltje... 

Even wennen aan elkaar en in een ritme komen, dat zijn we nu ook aan t doen. In welke tas zit wat en hoe kun je nu zo efficiënt alles doen wat nodig is, zodat we ook nog even samen een spelletje kunnen doen of een boekje lezen.. 

Ps: iedere dag hetzelfde kleine spelletje en onze e-reader ;-). Of gewoon even kletsen, daar waar we normaal gesproken minder tijd voor hebben. 

Tent opzetten, zelf douchen, eten koken, kleren uitwassen, tent inruimen, afwassen, jongens douchen, verhaaltje voorlezen, s ochtends tent weer afbreken, tassen inpakken, fietsen klaarmaken, boodschappen doen en dan weer lekker op de fiets. Het klinkt nu heel veel haha, dat is t ook, maar we worden er wel iedere dag sneller in en maakt dat ik al om 20:15 uur deze blog kon gaan typen en onze jongens al lekker slapen. Een beetje trots ben ik dan stiekem wel. 

Vanochtend zaten we om 8:45 uur al op de fiets, klaar om te vertrekken naar de supermarkt. Na een korte stop vertrokken op onze lange route van vandaag (75 km)... komen we na 10 km een prachtig speeltuintje tegen.. wat nu? Tja, deze was echt te mooi om voorbij te fietsen. Dus daar lekker ontbeten, jongens gespeeld.. binnen 10 minuten had Mika alweer een vriendinnetje en even later pakte ze zijn handje. Zooo lief! Je ziet Mika ook echt genieten en als hij andere kinderen ziet, dan is hij niet meer te houden... 

Senn kijkt dan liever de kat uit de boom en blijft relaxed bij ons en gaat even later de aandacht van Mika trekken en dan gezellig meespelen. Of hij helpt ons met alles wat er gedaan moet worden. En dan écht helpen, hij ziet veel, weet veel en als we iets kwijt zijn, weet Senn waar het ligt. 

Kortom, dit leventje op de fiets en in de tent bevalt ons wel! We slapen goed, onze jongens slapen goed en het fietsen is heerlijk... wij GENIETEN!