Het was nog wel even een uitdaging om uiteindelijk te kunnen genieten... Donderdagochtend vertrokken we op camping Tiber in Rome, nadat de jongens afscheid genomen hadden van hun vriendjes Tim en Justen. We dachten naar een super leuke camping te fietsen aan het meer van Bracciano en daarom vonden we 4 uurtjes fietsen door de snikhete zon het zeker waard. Zo rond 4 uur kwamen we helemaal bezweet en moe aan op de camping maar alles wat wij verwacht hadden was het niet en dan druk ik het zacht uit ;-). Het was in ieder geval niet de plek waar wij onze mooie reis wilden gaan afsluiten. Oké, maar wat nu? Een andere camping aan het meer zoeken, terug naar Rome of... We hebben er een nachtje over geslapen en de volgende ochtend kwam Marcel met het geniale idee om nog een stukje verder richting Nederland te fietsen naar de laatste camping voor Rome in Otricolo. De camping met het allerleukste zwembad wat wij gezien hebben op onze hele reis. En na nog een dagje 'afzien' in de zon (we waren echt toe aan een aantal dagen aan het zwembad) konden we toch echt gaan relaxen.
Zwemmen, kletsen, lekker eten, drinken, nog meer zwemmen, voetballen, spelen, nog meer kletsen, lezen en nog een keertje zwemmen. Dat is wat we nu al vanaf vrijdag middag aan het doen zijn en we vinden het heerlijk. Mika vond het gisteren even lastig om een slaap momentje te vinden, maar hem even rondrijden in de fietskar was uiteraard de oplossing en na een heerlijk dutje kon hij er ook weer 'tegenaan'.
Tijd om eventjes terug te blikken op de twee mooiste maanden van ons leven... Dat wat al jaren onze droom was, is werkelijkheid geworden en was nog mooier dan we gedacht hadden. De vrijheid die wij gevoeld hebben is echt onbeschrijfelijk. Alleen maar fietsen, met ons viertjes op pad zijn, iedere dag de keuze hebben om te doen wat we willen, geen verplichtingen, het was echt een feestje. Was het alleen maar leuk? Nee hoor, uiteraard niet. We zijn zeker onze uitdagingen tegen gekomen. Maar dat maakt het juist ook extra mooi en extra waardevol wanneer de uitdaging weer voorbij is. We zijn als gezin sterker geworden, we weten waar onze leerpunten liggen, want twee maanden samen op reis zijn, legt ook alle zere puntjes op tafel. Maar dat is alleen maar mooi, dat maakt ook dat je weer wilt gaan leren en jezelf ontwikkelen.
We hebben onze jongens zien groeien. Mika is veel meer gaan praten, heeft laten zien hoe makkelijk en slim hij contact maakt, is voor niemand bang, stapt overal op af, kan overal zelf gaan plassen en wil het liefste bijna alles zelf doen. Zo gauw er kinderen in de buurt zijn, is Mika bij de kinderen en zeker wanneer ze ouder zijn, is hij in zijn element.
Ook Senn hebben we zien groeien. We hebben ons de afgelopen dagen echt verbaasd wat hij nu durft in het contact en hoeveel hij kletst en vertelt. Daarnaast is Senn een echte harde werker en kan hij ons al echt helpen met de taken die iedere dag gedaan moeten worden. Hij heeft zin om na de vakantie naar school te gaan en we denken dat deze reis hem een extra portie zelfvertrouwen gegeven heeft om straks fijn op d'n Bogerd te beginnen.
De tijd die we met onze jongens hebben mogen door brengen is zowel voor Marcel als voor mij het meest waardevol en bijzonder geweest. Zoveel tijd samen, alles van ze mee krijgen. Fantastisch was het! Ook niet altijd hoor, ook onze knullen hebben zoals alle kinderen hun lastige momenten, maar ook daar zijn we allemaal sterker van geworden en veel van geleerd.
Wat mij deze reis geleerd heeft is dat ik het enorm leuk vind om te schrijven, dus daar ga ik zeker nog iets leuks mee doen. Wat precies, dat weet ik nog niet, maar dat gaat de komende tijd zeker duidelijk worden.
Ook heb ik nu gezien wat je kunt bereiken wanneer je iedere dag een beetje doet en vooral heel erg geniet van het onderweg zijn. Dat een doel goed haalbaar moet zijn, een beetje uitdagend, maar niet té waardoor je het vooral heel lang kunt volhouden. Maar ook dat je het vooral heel simpel mag houden en alleen de dingen doet die je echt dichterbij je doel brengen en je niet laat afleiden door alles wat je onderweg tegenkomt. Lekker buiten sportief bezig zijn was al iets wat ik leuk vond, maar deze reis heeft mij wel duidelijk gemaakt dat me dat echt heel gelukkig maakt en vooral wanneer ik er super moe van wordt en je echt tot het gaatje gaat. Dus ook daar ga ik bewuster tijd voor maken. En veel reizen, dat gaat nog veel vaker op mijn doelenlijst komen. En ik hoop door deze of komende reizen met mijn business wereldwijd te kunnen gaan waardoor ik nog meer zal kunnen gaan reizen en over de hele wereld mensen te kunnen begeleiden naar een betere gezondheid, meer geluk, balans en vrijheid en dat je de dingen doet die jou gelukkig maken. Dat je weer durft te dromen en dat gaat doen waar jij van gaat stralen. Want het leven is veel te mooi om te blijven hangen in iets waar je eigenlijk niet echt gelukkig in bent. Ik heb dat natuurlijk zelf mogen ervaren meerdere keren, de stappen waren erg lastig, maar als ik naar deze maanden en de afgelopen jaren kijk dan is het het dubbel en dwars waard geweest. Vaak is het zetten van de eerste stap het moeilijkste en als je die eenmaal gezet hebt dan volgt de rest vanzelf. Ik hoop de komende jaren nog heel veel mensen te mogen inspireren om hun hart te volgen en dat ze kunnen gaan doen wat ze echt gelukkig maakt.
Mooie mensen, die hebben we veel ontmoet! Korte vluchtige ontmoetingen, intensievere contacten, mensen die ons enorm geholpen hebben, kinderen die heerlijk met onze jongens gespeeld hebben. De laatste camping waar we zoveel leuke mensen ontmoet hebben en onze reis zo mooi afgesloten hebben. Vincent en Fonda, die we in Duitsland ontmoet hebben met hun twee kinderen Lieke en Jesse, die hetzelfde avontuur als wij aan het doen waren. Ik kan alleen maar met een smile terugdenken aan al deze leuke ontmoetingen.
Als ik nu terugblik is de tijd snel gegaan, ik weet nog zo goed dat we vertrokken. Maar ook juist weer heel langzaam, als ik zie wat we allemaal hebben meegemaakt. De foto's terugkijken is een feestje. Overal hebben we een mooi verhaal bij en alle herinneringen komen dan vanzelf weer allemaal boven.
Zin om naar huis te gaan? Ja en nee... Het is hier zo fijn op deze camping, ik had zeker nog even willen blijven. Misschien waren de fietsbroek strepen op mijn benen dan ook weggetrokken :-). Daarnaast is ons avontuur dan echt over wat ook echt jammer is. Maar ook veel zin om onze familie en vrienden weer te zien. Weer in een echt bed te slapen, een frisse handdoek uit de kast te kunnen pakken, andere kleren aan te doen, een koelkast vol met eten te hebben, weer even meer luxe. Denk dat we dat nu ook weer meer gaan waarderen. Al verwacht ik ook dat we meer gaan wegdoen, want je hebt maar zo weinig nodig om echt gelukkig te zijn.
We hebben ook veel gesproken over ons volgende doel en ik heb ook echt zin om daaraan te gaan werken. Nu we zoveel buiten zijn geweest hebben we de ruimte om ons heen nog veel meer gewaardeerd en we kunnen niet wachten tot we op een heel mooi nieuw plekje kunnen gaan wonen. Senn weet al wat ie in zijn moestuin wil en Mika die speelt zo graag buiten, daar gaan we hem daar echt gelukkig mee maken. Hoe lang het nog duurt, dat weten we nog niet, maar het is in ieder geval ons volgende grote doel.
Nu nog even naar huis reizen ;-). Het wordt morgen 40 graden.. duimen jullie met ons mee dat we airco in de trein hebben? We zijn heel benieuwd hoe het gaat om met twee kleine kinderen, 2 fietsen, een fietskar en een heleboel bagage naar huis te reizen met de trein. Maar goed, we beginnen morgen gewoon aan ons laatste avontuur van deze vakantie en zoals alle anderen zal ook deze wel weer goed aflopen...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten