We zijn weer in de bergen, deze keer in de Appenijnen. Vandaag de pittigste klim gehad naar een mooie camping in de bergen. De weg er naartoe was weer zo mooi en gelukkig viel het klimmen mee.
Inmiddels zijn we al zover van huis dat niet alle mensen ons meteen geloven als we zeggen dat we uit Nederland gefietst komen. Nou ja, als we al kunnen communiceren met de Italianen, want wij spreken geen Italiaans en de meeste Italianen geen of bijna geen Engels. Op onze volgende reis ga ik toch vooraf zorgen dat ik de taal een beetje kan spreken en we niet alles hoeven te doen met onze vertaal app ;-).
Na een avond vol tijgermuggen vertrokken we donderdag ochtend richting zee. Maar eerst kwamen door Ravenna. Een stad waar ik zeker nog graag een keer terug wil komen. Aardige mensen, relaxte sfeer, het was er echt fijn. Via een mooie route door het bos kwamen we bij de Adriatische zee. Hier zijn vooral Italianen te vinden. Op onze grote camping aan de zee, heb ik exact 1 Deense camper ontdekt, verder alleen maar Italianen. Het strandleven is veel anders dan het onze. Het strand is vrijwel helemaal verpacht aan uitbaters van strandpaviljoens, waar je een bedje kunt huren als je graag aan het strand wilt liggen. Eventjes vonden onze mannen het leuk, daarna gaven ze de voorkeur aan het zwembad op de camping want daar was geen zand haha. Maar goed, ook dat was leuk met onze mooie badmutsen die hier op veel campings verplicht zijn ;-).
S avonds wilden we graag een hapje uit eten, Mika was echter al best moe. Onze fietskar is dan een super uitvinding, dus Mika in de kar en even naar een dorpje verderop gefietst, wat trouwens geen straf was, want het was er erg mooi, druk én gezellig. Als Mika nu even een uurtje een dutje zou doen, kon hij daarna vast gezellig weer meedoen. Dat uurtje werden ruim 3 uur, we kregen hem niet meer wakker. Maar goed, een keertje alle aandacht voor Senn en in alle rust heerlijk gegeten samen. We hadden een 4 gangen menu besteld en hadden niet echt een idee wat we kregen, maar het was heerlijk en een keertje wat anders. En Mika, die was de attractie van het dorp. Volgens mij hadden ze nog nooit een fietskar gezien en een blond jongetje die er heel schattig in lag te slapen was natuurlijk wel erg leuk. Inmiddels was het rond 22:00 uur en al donker geworden dus de hoogste tijd om terug naar de camping te gaan. Dat was alleen nog een kleine uitdaging, het was super druk op straat, overal mensen. Het leven begint hier echt in de avond. Zoveel mensen en ook veel kleine kinderen op straat. Senn was echt geen uitzondering. Uiteindelijk terug gekomen op de camping met een wakkere Senn én Mika, is daar een gezellige mini disco aan de gang. Ach ja, het is nu toch al laat.. dus nog even heerlijk staan swingen met z'n allen. Mika inclusief zijn knuffel, wat echt een plaatje was.. en Senn, zo leuk om te zien hoeveel hij al geleerd heeft en echt uit zijn schulp kruipt op vakantie.
De volgende ochtend slapen we uit, we hoeven maar een stukje te fietsen en besluiten nog even lekker in de buurt te blijven en later op de dag door te gaan naar de volgende camping. We strijken neer bij een leuk speeltuintje en ik ga boodschappen doen voor een lekkere brunch. De weg naar de supermarkt was geen probleem met Google Maps, maar terug was een uitdaging haha, ik wist echt niet meer waar de mannen zaten. Wie weet word ik er ooit nog echt goed in, nu was t een uitdaging maar uiteindelijk hadden we toch een lekkere brunch tot er een enorme stortbui kwam die veel verkoeling bracht maar Mika veel schrik. Al is schuilen in een speeltuintje ook echt leuk! Jammer genoeg waren de daken van het huisje niet echt waterdicht maar toch hield t de meeste regen wel tegen. 's Middags gaan we naar het plaatsje Cesenático, waar een mooi haventje ligt met allemaal gekleurde huisjes en bootjes. We eten er een heerlijk pizza met uitzicht op het mooie haventje. We zien zoveel verschillende plaatsen en allemaal zo mooi. Marcel en ik zeggen zo vaak tegen elkaar, wat is het toch bijzonder, wat is het toch mooi en wat is het fijn om dit samen te kunnen beleven. Het geeft een heel dankbaar gevoel. Later in de middag fietsen we het laatste stukje naar de camping, maar voor het eerst sinds 1 juni kunnen we er niet terecht. Oeps. Snel wat anders zoeken. De volgende camping is veel te ver, dus een pension gezocht en gelukkig is het raak na een aantal telefoontjes.
Het vroeg opstaan is ons goed bevallen dus we besluiten ook deze ochtend weer de wekker te zetten en om 6:20 uur fietsen we het dorpje uit. Iets voor 12 komen we in de buurt van de camping en ik bel voor de zekerheid even of ze geen siësta houden tussen 12 en 3, blijkt dat ze helemaal vol zitten. Nee toch! We hadden gehoord van Fonda en Vincent dat dit een super leuke camping was én de volgende was 30 km klimmen. Hmmm.... wat nu? Na wat bellen besluiten we in ieder geval verder te fietsen en toch even bij de camping binnen te lopen. Marcel doet nu t woord en we hebben geluk. Ze zitten eigenlijk vol maar we krijgen een speciaal plekje tussen de kunstwerken waar onze tipi tent perfect tussen past. We zijn nog nooit zo blij geweest dat we een camping op mochten als nu en zitten de hele middag heerlijk bij het zwembad.
Enne.., we zijn al echt ver, nog zo'n 300 km dan zijn we in Rome. We hebben de laatste etappes uitgestippeld en zijn bezig een leuk appartement in Rome te zoeken en daarna waarschijnlijk nog een weekje op een camping aan een meer in de buurt van Rome waar veel Nederlandse fietsers zitten. Heel bizar dat we al zo ver zijn en al zoveel gezien hebben. Voor wie het leuk vindt om onze route te bekijken, we fietsen Hans Reitsma's route naar Rome, zie www.reitsmaroutes.nl.
De route staat super goed aangeven in het boekje en echt alle informatie die je graag wilt weten staat er in. En hij is echt prachtig.
Senn en Mika wilden vandaag graag pannenkoeken eten, dus dat gaan we nu doen. Vanmiddag al pasta gekregen van onze buren op de camping, het had een speciale naam uit Sicilië, iets met oortjes haha, maar hij was in ieder geval echt heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten