Naar de zon...!

Wat een heerlijk getik op de tent van de regen hier in Merano, hihi.. toch wel een bijzonder geluidje. Heel rustgevend en relaxed. Zeker als je weet dat t maar van korte duur is. Als het goed is hebben we vanaf morgen weer echt mooi weer. De afgelopen dagen waren een beetje een uitdaging maar als ik nu terugkijk hebben we t er goed vanaf gebracht met ons viertjes. 

Dinsdag zijn we 's ochtends met de Venetbahn in Zams weer terug naar beneden gegaan en meteen op de fiets gestapt op weg naar de Reschenpas. Het was mooi, heel mooi en zelfs een klein zonnetje af en toe. Pfunds was ons doel en misschien zelfs de Reschenpas op. Uiteindelijk besloten dat dit toch een beter plan was voor de dag erna. Het is namelijk een pittige klim, zeker met onze jongens en de bagage. We overbruggen in zo'n 11 bochten ongeveer 350 meter in hoogte. 

Echter, de volgende ochtend is de hemel helemaal grijs en alleen maar regen..! Oké... wat nu? Eerst maar even ontbijten in een houten hokje op de camping waar we in ieder geval droog kunnen zitten. De jongens hebben gelukkig de grootste lol en zo wordt t alsnog een gezellig ontbijtje. Er zit nog een Duitse fietser te ontbijten en hij besluit om de fietsbus de Reschenpas op te nemen. Ook wij bekijken even samen wat de opties zijn... ook de bus pakken, de trein nemen naar Italië, een pension zoeken in Pfunds, wachten tot t droog wordt ;-). We besluiten in ieder geval om het beslis moment nog een uurtje uit te stellen. Want deze pas willen wij super graag doen, dus de bus is eigenlijk echt geen optie, maar veiligheid gaat voor alles. Ik ga met de jongens in het restaurant een spelletje doen en Marcel gaat alvast onze spullen opruimen. En warempel, we lopen naar buiten en we zien een sprankje blauwe lucht. Haha, dat geeft de burger moed.. een uurtje later is t redelijk droog en ook de weer app geeft 2 droge uurtjes aan, dus hop de fiets op en de berg op trappen! En dat hebben we gedaan. Het was zwaar, hebben veel complimenten gekregen van fietsers zonder veel bepakking en kinderen wat we uiteraard ook echt leuk vonden, maar het viel ons ook mee. We hadden t zwaarder verwacht. Senn en Mika deden het heel knap op de fiets en hadden ons goed gesteund ;-).  

Dus helemaal trots kwamen we aan in Nauders, wat nog net Oostenrijk is.. onderweg hadden we 10 minuten in Zwitserland gefietst en een stukje na Nauders fietsten we Italië in. En het weer viel nog steeds mee. Af en toe een beetje regen, maar ook hele stukken droog. We besluiten door te fietsen, zo ver mogelijk, want de komende dagen wordt vooral regen voorspelt. En ieder droog moment moeten we proberen zover mogelijk te fietsen. Het gaat een hele tijd goed, we genieten ook nog zoveel mogelijk van de mooie omgeving, wat het is er prachtig! De reschensee is echt een aanrader om een keer naar toe te gaan. We hadden graag op een boerderij in het hooi willen slapen, maar besluiten om dit niet te doen vanwege het weer. Voor Senn was dit wel echt een tegenvaller en hij had er even moeite mee, we snapten het wel. Hij had t ook zo knap gedaan, de hele dag al. Mika had vooral in de kar gezeten vanwege de regen. Bij vlakke stukken kunnen ze best allebei in de kar maar in de bergen is dat niet te doen. Dus Senn zat achterop de fiets bij mij met mijn jasje als extra voor de regen en de wind. Fiets ik daar in mijn hemdje en korte broek haha, want regenkleding vonden we te zwaar om mee te nemen. Hij was helemaal trots dat hij een stoere jongen van 4 was die tegen een beetje regen kan. We fietsen nog een stukje voorbij de reschensee en hadden al besloten om deze nacht in een pension of hotel te slapen en nog zo ver mogelijk te fietsen. En dan ineens breekt de hemel open en zijn we alsnog hartstikke nat. We krijg veel medelijdende blikken van tegenliggers en mensen op straat en fietsen zo snel mogelijk (nu met 2 jongens in de kar) naar het eerst volgende dorpje. Even schuilen we en bellen een hotelletje op. Het was meteen raak, we kunnen er terecht. Het vinden was alleen een grotere uitdaging, we konden t echt niet vinden in de stromende regen. Uiteindelijk is een jongen van een jaar of 10 onze reddende engel en brengt ons op zijn step naar het hotel. Wat is dat fijn! Alle spullen staan binnen, we kunnen warm douchen en alles kan drogen! We trakteren ons op een heerlijk etentje inclusief lekker ijsje voor de jongens, want dat hadden ze wel verdiend! Onze stoere mannen in de regen. We zijn toch zo trots op ze! 

We slapen in een heerlijk bed! Onze jongens mogen kiezen, bij ons in bed of op de luchtbedjes naast het bed... kiezen ze allebei voor de lucht bedden ;-). Na een fantastisch ontbijt en dan bedoel ik ook echt een fantastisch ontbijt, stappen we weer op de fiets. Het dorpje waar we geslapen hebben bleek prachtig te zijn en het uitzicht uit onze kamer eentje om bij weg te dromen. Dus weer een mooie vakantie bestemming om te onthouden. 

Het weer zou iets beter worden, dus we gaan weer proberen zo ver mogelijk te komen. Heerlijk, zonder heel duidelijk einddoel gewoon vertrekken en ons gevoel volgen. We fietsen richting Meran, door het Vinschgau gebied. We fietsen door hele grote boomgaarden, wat worden hier veel appels geteeld. Het is weer prachtig, wat zien we toch veel mooie plekken. We stoppen bij een grote parkeer plek want de zon begint zelfs eventjes te schijnen en onze tent is nog niet droog (lees: hartstikke nat). Het waait flink en samen met de zon maakt dat de tent zo droog is. Super fijn, dat is weer een zorg minder. We besluiten ook deze nacht in een pension te slapen en te kijken tot hoe ver we kunnen komen. We komen het dorpje Castello in, waar een mooi kasteel staat. Mika ziet het en roept meteen: 'hé, het zandkasteel!' Haha, hij had wel echt gelijk, het kasteel lijkt er zeker op' (ps..het zandkasteel is een erg leuke serie voor peuters). We overnachten ook in dit dorpje in een leuk pension met een echte bierkeller waar we uiteraard ook een paar uurtjes doorbrengen. Mika zijn we geregeld 'kwijt'... hij loopt graag rond en gaat dan kletsen. Zo zat hij binnen 5 minuten op een grote motor. En keek hij samen met een paar Oostenrijkers voetbal op tv. 

Vanochtend fietsten we weg in Castello op weg naar het mooie weer en als het goed is weer naar een camping. En het is dus gelukt! Terwijl ik deze blog aan het typen ben, krijgen we leuk nieuws uit Nederland, want Sandra is manager geworden doordat ze een super mooi team heeft opgebouwd met allemaal leuke mensen. Manager is een sleutelpositie in het marketing plan van Forever en dat betekent dat zij een extra hoofdinkomen heeft opgebouwd. Super knap als alleenstaande mama naast haar baan in het ziekenhuis. Ben helemaal blij en trots! Ze heeft er hard voor gewerkt en flink wat doorzettingsvermogen voor gehad en mag daar nu de vruchten van plukken... En wat ook wel erg leuk is, mijn business loopt gewoon door terwijl wij vakantie aan het vieren zijn, wat toch wel een heel bijzonder en fijn gevoel is. 

We zijn vandaag beland in Merano, dichtbij de stad. Onderweg zijn we gestopt bij een trein museum. Allemaal model treintjes en zo leuk om te zien. Sud-Tirol was helemaal nagebouwd. Ik vond het in eerste instantie vooral leuk voor de jongens maar uiteindelijk heb ik er zelf ook erg van genoten. Morgen fietsen we richting Bolzano en daarna Trento. Op naar de zon.