Slapen op 2200 meter hoogte

Voor het eerst in 26 dagen slapen we weer een nachtje op een echt matras! Hoe leuk is dat? Hihi. En nog wel op 2200 meter hoogte in een mooi hotel met een fantastisch uitzicht. 

De afgelopen dagen zijn we in Leutasch gebleven. De eerste dag was nog gepland, de tweede wilden we graag verder fietsen maar er werd zoveel regen voorspeld, dat we nog een extra nacht zijn gebleven. Het was echter geen straf want de camping was erg fijn. 

Na de tweede nacht wilden we graag een dagje naar Seefeld gaan, wat we ook gedaan hebben. We zijn met de bus gegaan wat al een heus feestje was voor onze mannen. De eerste 5 minuten hoorden we vooral kreten van geluk dat ze in een bús zaten, hoe hard ze gingen, net zoals bij papa op het werk en wat ze allemaal buiten zagen. Soms kan t zo simpel zijn om kinderen zo blij te maken. In Seefeld aangekomen wilden we graag met een lift naar boven gaan en een mooi stukje rond wandelen.. We hadden alleen veel te relaxed gedaan waardoor het uiteindelijk veel te laat en dus niet meer de moeite waard was om met het treintje naar boven te gaan. We baalden er allebei van, maar goed, een mooie les en onze mannen mochten toch nog terug met de bus, dus zij hadden al een feestdag ;-). 

Het mooie van langer op een camping blijven, is de intensievere contacten die je opbouwt. De serveerster op de camping, Sarah, was zo lief en leuk met onze jongens. Ze was er iedere dag en had echt een klik met onze knullen. Ieder momentje dat Senn en Mika naar haar toe konden, waren ze daar te vinden. Sarah kreeg knuffel, kusjes, high fives en ga zo maar door. Zij sprak Duits en onze jongens Nederlands maar meestal begrepen ze elkaar toch wel. Bijzonder leuk om te zien. Nadat ze gisteren nog een mooie tekening gemaakt hadden voor haar, moesten ze vandaag toch echt afscheid nemen. 

Onze eerste regendag was ook een feit. We realiseren ons dat we echt enorm geluk hebben gehad tot nu toe dus die ene dag regen konden we goed hebben. We werden wakker van de dikke druppels op onze tent en Senn en Mika konden ook niet meer slapen vanaf half 7 zo'n beetje. Rond 8 uur waren alle registers open getrokken en de leuke ideeen op. Oké, en nu? Hoe gaan we deze dag een beetje leuk doorkomen? We hebben eerst luxe het ontbijt buffet gedaan in het restaurant. Ideaal, waren we meteen binnen en droog en zo konden onze jongens Sarah 'helpen'. Ze mochten mee helpen tafels poetsen, tafels afruimen en op de knopjes duwen van het koffiezetapparaat. Daarna lekker gezwommen in het zwembad, waar Mika na een uurtje bij Marcel op zijn buik in slaap viel en daar ruim 1,5 uur geslapen heeft. Super schattig. 

Na nog wat filmpjes kijken in de tent werd het weer droog en konden we in de loop van de middag weer naar buiten gelukkig. Met een lekkere pizza en een lekkere borrel / gezellige klets bij Anita en Ron in hun vouwwagen sloten we onze 4 dagen 'vakantie' op tirol camp in Leutasch af en zijn we vanochtend vertrokken naar Zams. 

De lucht was strak blauw en de route echt prachtig! Na wat klimmen mochten we flink gaan afdalen en dat was zo enorm gaaf. Het ging hard maar uiteraard wel veilig. Senn zat bij mij achterop en hij vond het geweldig. Dit was weer een echt avontuur mama, zei hij! Zo leuk om te horen. Beneden aangekomen in Telfs hebben we tot in Zams de Inn gevolgd. Een snel stromende rivier waar we ook veel rafters te vinden zijn. Ons tempo was goed hoog vandaag omdat we een hotel geboekt hadden op 2200 meter hoogte. Uiteraard wilden we daar ook even rond kunnen wandelen. Dus om 14:45 uur stonden we voor de gondel naar boven. En wat een uitzicht daar boven! Genieten met een grote G is dit. En Senn heeft al dezelfde liefde voor de bergen als wij, hij huppelt rond hier. Fantastisch om te zien. 

Treinen zien we erg veel onderweg. Voor Mika is iedere trein een feestje! Het liefste zou hij bij ieder spoor stoppen en wachten tot er een trein voorbij komt. Vaak loopt de route langs het spoor en we krijgen hem nog niet helemaal uitgelegd dat het niet uitmaakt of we dan blijven wachten of doorfietsen, dat we de trein zowiezo dan toch wel zien. 

Wanneer er een trein voorbij komt, zitten er altijd twee jongens heel enthousiast te zwaaien. Of er nu een goederen trein voorbij komt of een passagierstrein, maakt ze helemaal niets uit, er wordt flink gezwaaid. Thuis was dat al een traditie en hier gaat dat gewoon door. Nu we merken dat de treinen zoveel betekenen voor Mika zijn we ook extra blij dat we, na veel wikken en wegen voor de terugweg de trein geboekt hebben. We pakken op 31 juli in Rome de trein, overnachten in Bologna en op 1 augustus gaan we via Kufstein op de nachttrein naar Düsseldorf en daarna naar Venlo. Vanaf Venlo fietsen we de laatste 40 km naar huis, zodat we op 2 augustus al fietsend in de middag thuis aankomen. 

Voor de komende dagen is de weersvoorspelling niet erg goed. We hopen heel erg dat het meevalt en we nog lekker van Oostenrijk kunnen genieten, maar we gaan het zien. Een avontuur is niet altijd leuk, zo zeggen we ook tegen Senn en Mika en uiteraard geldt dat ook voor ons. Enne door de regen fietsen kan ook heel leuk zijn ;-). Morgen of overmorgen staat de Rechenpas op de planning, waar we allebei erg nieuwsgierig naar zijn.